Рубрика: Ճամփորդություններ

Երեկ տեղի ունեցավ հրաշալի ճամփորդություններիցս մեկը։ Հերթական բարձրունքի հաղտահարում էի պատկերացնում,բայց լռիվ ուրիշ էր։ Այս անգամ Արմղան լեռն էինք բարձրանում, որը ինձ այս անգամ հեշտ չտրվեց, բավականին դժվարությամբ էի բարձրանքում։ Բայց հավացած եղեք ՝ արժեր։

Երբ նոր իջանք ավտոբուսից եղանակը սպասվածից ցուրտ էր, ուժեղ քամի էր, շա՜տ ուժեղ, այնքան ուժեղ, որ եթե ինձ չպահեի կքշեր կտաներ, և իրոք մի պահ ուզում էի հենց եդպես էլ անել, այն էլ մտացեցի դեռ օրը չսկսած խմբիս գլխին փորձանք չբերեմ ։ճ

Երբ արդեն ահագին բարձրացանք քամին փոքր ինչ հանդարտվեց, բոլորս անձրևի էինք տրամադրված, որովհետև էդպես եր տրված այդ օրվա եղանակը, բայց բախտը մեր կողմիցեր։ Վերջապես հասանք գագաթին, էդ ինչ սիրունություն էր, հանգստությու՜ն, կարծես հրաշք լիներ, որտեղ իրականությունից կտրվում ես։ Դե բայց մենակ սիրունությունից իմ ստամոքսը գոհ չեր մնա, ու քանի որ սոված էինք գագաթին փոքրիկ պիկնիկ արեցինք։ Էնտեղ ամենահասարակ բրթուճն անգամ անմահական համ ուներ, կամ ՝էլ ես էի շատ սոված ;ճ

Ուտելուց հետո, քանի որ արդեն ամպեր էին կուտակվում արագ իջանք։ Հասնելուն պես նստեցինք մեքենան և ճանապարհ ընկանք։ Պետք է ուտել խմելու գնայինք էն էլ ժամն ուշ ր արդեն միանգամից ուղևորվեցինք տուն։ Այ հենց ես պահից էլ սկսվեց բոլորիս սպասված անձրևը։ Դե դա մեզ էլ չէր հուզում, որովհետև հասցրել էինք նրանից փախչել; Ահավոր ուեղ անձրև էր, հետո նույնիսկ ձյուն եկավ։ Ուրախ ճանապարհին մեզ ոչինչ չէչ հուզում, քանի դեռ քաղաքից դուրս էինք, ու չէինք մտածում օրվա ավարտի մասին։

Չէի ուզում օրն ավարտվի, բայց արդեն քաղաք էինք մտել, եղանակն արդեն կարգավորվել էր, ու բոլորս հրաշք տպավորություններով գնացինք տուն։

Դե ինչ այսօր ուղևորվում ենք դեպի Լեռնանիստ, լավ տրամադրությամ ու սպասելիքներով; Առաջին անգամ էի այստեղ գնում։Այքան գեղեցիկ էր շուրջս, ամբողջը սպիտա՜կ, ձյու՜ն, դա ինձ համար ուղղակի հրաշք էր, ։

Տեղ հասնելուն պես բոլորս արագ իջանք ու սկսեցինք խաղալ ձյունով։ Բոլորով հավաքվեցինք ու սկսեցինք փուչիկ-սահնակով սահքը։ Շատ հավես էր , այնքան լավ էր անցնում, որ բոլորս մոռացել էինք ցրտի մասին։ Տարբերակ ունենայի հենց այնտեղ էլ կապրեի։ Ախր հեքիաթային գեղեցկություն էր, անվերջ ձյուն, խաղաղություն ու սառը ջերմություն։ Մոռանում ես բոլոր հոգսերդ ու ուղղակի վայելում հենց այդ պահը , Անմոռանալի օր էր, թե ՝ իմ, թե՝ ընկերներիս համար։

Դե ես , ես չէի լինի եթե մի գժություն չանեի, պարկել էի գետնին ու հրեշտակ էի անում 🙂

Օր 1

2-րդ անգամն է, որ ես ճամփորդում եմ դեպի Արատես ։ Ճամփորդում էի այն մտքով, որ դա իմ վերջին անգամն է, որովհետև ինչ-ինչ պատճառով այլևս չէի կարող գնալ։ Այդ իսկ պատճառով ուզում էի, որ մաքսիմալ լավ ու անմոռանալի անցնի այդ 3 օրը։ Շաարժվեցինք ժամը 9։00-ին եկեղեցու բակից։ Ճանապարհին կանգ առանք Արտավան գյուղում, տեսանք 17-րդ դարից մնացած կամուրջը, իրենց մեծ և փոքր տնկարանները, բարձրունք հաղթահարեցինք , որտեղ մի փոքրիկ մատուռի պես սրբատեղի կար, որի տակով մաքուր ջուր էր հոսում։ Հասանք Արատես, անձրև էր և բոլորս փորձում էինք հասնել տնակներին։ Տեղավորվեցինք և ժամը 19:00 եկավ օրվա ամենակարևոր, և ամենասպասված պահը բոլորի համար , կարճ ասաց ԸՆԹՐԻՔ 🙂 Հաց կերանք, հանգստացանք և ժամը 21:00-ին հավաքվեցինք օրակարգը քննարկելու , հետո ահագին լավ ժամանակ անցկացրինք՝ զվարճալի խաղեր խաղալով։ Դրանից հետո ցրվեցինք քարանձավներով ։D Շարունակեցինք ժամանցը արդեն մեր մտերիմների հետ։Ամեն ինչ շա՜տ լավ էր անցնում , այնքան շատ են էմոցիաներս, որ դրանք չեմ կարող բառերով փոխանցել։ Այդ ամբողջ գիշերը ես րոպե անգամ չքնեցի։Ախր այնտեղի աստղերը՜ , դրանք ուղղակի տեսնել է պետք, որ հասկանաս ամբողջ հրաշքը։Ախր մեռնելու աստիչան սիրուն էին, այնքան սիրուն, որ ողջ գիշեր միայն դրանց եմ նայել ու չեմ հոգնել։Կյանքումս առաջին անգամ ընկնող աստղ տեսա (գիտեմ որ երկնաքարա դե լավ) այն էլ մի քանի անգամ։ Այնքան երջանիկ էի, ուրախությունս աննկարագրելի էր, դա ինձ համար մի անիրական հրաշքի էր նման, ոնց-որ հոքիաթի մեջ լինեի ։

Հեռախոսով այդ հրաշք տեսարանը անմահացնել չէր լինում, դրա համար երբ տուն եկա այն պատկերեցի թղթի վրա ՝

Օր 2

Գիշերը լուսացրեցինք մի քանի հոգով, այդ գիշեր այդպես էլ չքնեցինք։ Առավոտյան 08:30 պետք է իջնեինք նախաճաշելու ։ Դժվարությամբ արթնացնելով քնածներին վերջապես գնացինք նախաճաշելու։ Դրանից հետո փոքր-ինչ հանգստացանք և սկսվեց ծառատունկը; 150 ծառ պետք է տնկեինք , բայց ես կեսից չդիմացա և գնացի քնելու։ Քնեցի, արթնացա դեռ չէին վերջացրել։ Սպասեցի վերջացրին , հանգստացան և միասին իջանք ճաշելու։ Հետո էլի գնացինք տնակներով, չնայած մի քանիսը ընկեր Տիգրանի հետ սար բարձրացան և գետի մոտ գնացին։ Ուրախ ժամանցից հետո էլի մի փոքր քնեցի և այդպես շարունակ․․․

Օր 3

Համարյա բոլորս քնած էինք մնացել, մեկ էլ թմբուկի ձայն լսվեց, ընկեր Լիլիթն էր, եկել էր արթնացնելու ։D Նախաճաշից հետո հավաքեցինք մեր սենյակները և ճամփա ընկանք։ Ճանապարհին այցելեցինք Եղեգիս գյուղի եկեղեցին, Զորաց եկեղեցին և այնտեղի Ելեգիս հյուրատունը ; Շատ գեղեցիկ էին; Հետո տեսանք Ծակ-Քարի կամուրջը և նրա տակից հոսացող Բախտա գետը։

Այդքանով ավարտվեց այս աննկարագրելի լավ ու հետաքրքիր երեք օրը ։ Սպասումներս արդարացվեց, ամեն ինչ հրաշալի էր, շատ կկարոտեմ այդ օրերը ․․․

Շատ վաղուց էի ուզում գնալ այնտեղ, և վերջապես ստացվեց․

Ասեմ որ այնտեղի բնությունն ուղղակի անմոռանալի էր, աշխարհից կտրված, քաղաքի շարժից, աղմուկից հեռու մի տեղ էր , որտեղ կյանքն հեքիաթային էր թվում։ Ընկերներիս հետ անցկացրած ամեն մի րոպեն անմոռանալի էր։

Առավոտյան մենք շարժվեցինք քոլեջից և ճանապարհի ընթացքում նոր ծանոթություններ ձեռք բերեցինք։ Այցելեցինք Պ․Սևակի տուն թանգարան, նրա հայրական տունը նրա կըանքի պատմությունը լսելիս մարմինս փշաքաղվում էր, հատկապես մահվան դրվագներից։ Հետո շարժվեցինք դեպի Արենի հակասելաֆային պատնեշ, շաատ բարձր էր, բայց մինչև վերջ բարձրացա , հախթահարեցի դա և սկսեցի մտածել, թե ինչպես եմ իջնելու, վախ կար , մտածում էի ավելի լավ է այնտեղ էլ մնամ , բայց հիմա ոնց տեսնում եք գրում եմ այս տողերը, այսինքն իջել եմ 🙂 , օգնեցին և կարողացա։

Հետո գնացինք Նորավանք եկեղեցի, ընկեր Տիգրանը պատմեց  խաչքարերի վրա փորագրված նախշազարդերի նշանակության եվ եկեղեցու պատմունթյան մասին։

Վերջապես Արատես հասանք, այնքան ուրախ էի, որ պատկերացնում էի ինչքան անմոռանալի օրեր եմ ունենալու

Գնացինք, տեղավորվեցինք և իջանք օգնելու հաց պատրաստեն, հաց կերանք և գնացին հանգստանալու։ Գիշերը խարույկ վառեցինք և հավաքվեցինք նրա շուրջ , շատտ հավես էր, ճիշտ իմ պատկերացրածի պես , երգեցինք զրուցեցինք, հետո մի քանի հոգով գնացինք քայլելու։ Չեք պատկերացնի ինչքան գեղեցիկ էր աստղազառդ երկինքը, ես աըն երբեք այդքան գեղեցիկ չէի տեսել, եբեք չեմ մոռանա այդ տեսարանը;

Հետո ըկերներով հավքավեցինք սենյակում եվ համարյա ամբողջ գիշեր խաղեր խաղացինք, զրուցեցինք, ծիծաղեցինք մեռնելու աստիճան :)))) ամեն ինչ իդեալական էր, բայց․․․

Էդ բայցը որ չլիներ ես կնեղանայի -_-

Գիշերվանից ինձ լավ չէի զգում մրսելու պատճառով։

Հաջորդ օրը դեռ վատառողջ էի, բայց նախաճաշեցինք և շարժվեցինք դեպի  Եղեգնաձորի երկրագիտական թանգարան, Վերնաշեն Սբ․Հակոբ եկեղեցի, Արկազի Սբ․ Խաչ։ Հետ վերադարձանք, քանի որ ես դեռ վատ էի գնացի պարկեցի և օրս համարյա պարկած անցկացրի, բաց թողեցի ռազմամարզական պարապմունքները։

Գիշերը արդեն լավ էի ու նորից գնացի խարույկի մոտ , հետո էլի հավաքվեցինք սենկյակում էլի մի լաավ խնդացինք և պարկեցինք քնելու;

Հաջօրդ օրը մի քանի հոգով առավոտյան շատ շուտ էինք արթնացել, որ արածագը դիմավորենք, բայց ոչինիչ էլ չտեսանք, քանի որ սարերը խանգարում էին։ Բայց դե հո անիմաստ չեր լինելու մեր քունը չառնելը )

Որոշեցինք տղաների գլխին խաղ խաղալ և գնացինք իրենց սենյակ մեկին ատամի մածուկով նախշեցինք, մյուսների հեռախոսները վերցրինք, մեկի բոտացների մեջ էլ ատամի մածուկ լցրեցինք ։ Լավ պրծանք շուտ մոռացան )))

Նախաճաշեցինք մի քանի գործ կար վերջացրինք և հանգստացանք, բատմինտոն խաղացին և սկսեցինք պատրաստել շարժվելուն(

Ճանապարհին Սելիմի քարավանատուն մտան , հետո Սևանի ափ, տղաները լողացան մի լավ սառեցին ) Իսկ մենք տանջվում էինք քարերը այնպես գցել ,որ ալիքների վրայով գնա ; Այդ ժամանակ ես մի քար գտա, որը սրտի էր նման և վերցրի ինձ հետ;

Անկեղծ չէի ում, որ վերջանան օրերը, բայց դե իմ ուզելը շատ քիչ էր

Անմոռանալի օրեր էին, հաստատ սա վերջինը չէր, ես երջանիկ եմ, որ այսպիսի օրեր ունեցա իմ կյանքում, որովհետև սա իմ փոքիկ երազանքն էր, որը արդարացրեց բոլոր սպասումներս )

Օրը՝ Հունիսի 09-11

Մասնակիցներ՝ Քոլեջի ուսանողներ

Համակարգող՝ Տիգրան Զոհրաբյան

Նպատակը՝ Ծանոթանալ Վայոց ձորին, անցնել նոր երթուղիներով ու ծանոթանալ նոր վայրերի հետ։

Արդյունքը՝ Կազմել նոր երթուղիներ, ծանոթություն հաստատել տվյալ տարածաշրջանների մարդկանց հետ հետագա համագործակցությունների համար։

Մեկնում՝

Երևան-Արտաշատ-Երասխ-Արենի-Նորավանք-Արատես

Ժամանում՝

Արատես-Վարդենյաց լեռնացք-Մարտունի-Հայրավանք-Երևան

Արշավականի անհրաժեշտ պարագաները՝

• քնապարկ
• ուսապարկ
• հարմարավետ հագուստ (փոխնորդ)
• կոշիկներ (փոխնորդ)
• հիգիենայի պարագաներ
• առաջին օրվա համար նախատեսված սնունդ՝ բրդուճներ, միրգ, անհատական սպասք
• ջուր՝ անհատական շշով
• լապտեր
• թվային գործիք
• շինարարական ձեռնոց
• առաջին օգնության արկղիկը՝ Քոլեջն է տրամադրում

Նախապատրաստական աշխատանքներ.

• Քարտեզի միջոցով երթուղու կազմում
• Այցելվող վայրերի վերաբերյալ նյութերի հավաքում, ուսումնասիրություն
• Սովորողներն իրենց բլոգներում հրապարակում են տեղեկություններ Արատեսի դպրական կենտրոնի և երթուղու բնակավայրերի մասին

Օր՝ 1

• Մեկնարկ 09։00 Քոլեջի բակից
• 11։00Պարույր Սևակի տուն-թանգարան
• 12։00 Պարույր Սևակի հայրական տուն
• 12։40 Արենիի Սբ․ Աստվածածին
• 13։00 Արենիի հակասելաֆային պատնեշ
• 14։00 Նորավանք
• 15։00 Սբ․ Փոկաս

• 17։00 Այցելություն Արատես։
• 17։00-19։00 տեղավորում, մաքրություն, հանգիստ, ընթրիքի նախապատրաստություն,
• 19։00 ընթրիք
• 22։00 քուն

Օր՝ 2

• Վերկաց 08։00
• Նախաճաշ 09։00
• 10։00 օրվա մեկնարկ
• 10։30 Եղեգնաձորի երկրագիտական թանգարան
• Գյուղ՝ Վերնաշեն Սբ․Հակոբ եկեղեցի
• Թանահատի վանք
• Արկազի Սբ․ Խաչ
• 16։00 Արատես
• 19։00 ընթրիք

Օր՝ 3

• Վերկաց 08։00
• 09։00 նախաճաշ
• 10։00 սկսում ենք ռազմամարզական պարապմունքները
• 14։00 Մեկնարկ Արատեսից
• 14։40 Սելիմի քարավանատուն
• 16։00 Սևանի ափին լող
• 19։00 Մեկնարկ Սևանի լողափից
• 20։00 Երևան

Մասնակիցներ՝

1. Անուշ Հարությունյան 1․1
2. Բելլա Մարտիրոսյան 1․1
3. Յանա Խաչատրյան 1․1
4. Մելանյա Սարգսյան 1․1
5. Հրաչուհի Մանվելյան 1․1
6. Էլեն Հովսեփյան 1․2
7. Եղիշ Մկրտչյան 1․2
8. Լիլի Ներսիսյան 1․2
9. Գագիկ Աբրահամյան 1․2
10. Քնար Հարությունյան 2․1
11. Գևորգ Ներսեյան 2․3
12. Ալեքս Սահակյան 2․3
13. Արթուր Ենոքյան 2․3
14. Գոռ Մարտիրոսյան 2․3
15. Շուշանիկ Ներսիսյան 2․3
16. Էլմիրա Բասմարջյան 2․3

Օրը՝ Հունիսի 15
Մասնակիցներ՝ Քոլեջի ուսանողներ, 2-3 կուրս, ուսուցիչներ
Համակարգող՝ Էլմիրա Բասմարջյան
Նպատակը՝ ծանոթանալ Բջնիի տեսարժան վայրերին, ուսումնասիրել տեղանքը

Արդյունքը՝ ծանոթանալ նշված վայրերի հետ, տվյալ տարածքի բուսական աշխարհի հետ։
Երթուղի՝ Երևան-Բջնի-Երևան։

Մեկնում՝ 09:00 քոլեջի բակից

Այցելվող վայրեր՝

Բջնիի Ս․բ․ Աստվածածին եկեղեցի

Բարձունք Բջնիի բերդ

հանգիստ Բջնիի բնական ջրերի մոտ, բրդուճի ընդմիջում

Սբ. Մինաս մատուռ
Սբ. Սարգիս փոքր եկեղեցի

Ետդարձին այցելություն Ծակքար ժայռ

Ժամանում՝ 18:00 Ս․Երրորդություն եկեղեցու բակ

Անհրաժեշտ պարագաները՝

• ուսապարկ
• անձրևանոց (дождевик)
• հարմարավետ հագուստ
• կոշիկներ (փոխնորդ)
• մեկ օրվա համար նախատեսված սնունդ՝ բրդուճներ, միրգ,
• ջուր՝ անհատական 1․5լ
• արևապաշտպան գլխարկ, քսուք
• առաջին օգնության արկղիկը՝ Քոլեջն է տրամադրում

Նախապատրաստական աշխատանքներ.

• Քարտեզի միջոցով երթուղու կազմում
• Այցելվող վայրերի վերաբերյալ նյութերի հավաքում, ուսումնասիրություն
• Սովորողներն իրենց բլոգներում հրապարակում են տեղեկություններ տվյալ վայրերի մասին

Մեքենայի ընդհանուր ճանապարհը 44կմ։

1. Անահիտ Ուլիխանյան 
2. Մերի Հովեյան
3. Էլմիրա Բասմարջյան  
4. Շուշանիկ Ներսիսյան
5. Անահիտ Հովհաննիսյան
6. Գևորգ Ներսեսյան
7. Գոռ Մարտիրոսյան 
8. Արթուր Ենոքյան 
9. Ալեքս Սահակյան

 Երկրորդ անգամ էի Իրինա Ռոդիանաի սահադաշտում, սահել շատ եմ սիրում, այդ պատճառով էլ չզգացի ժամանակն ինչպես թռավ; Բայց այս անգամ գալուս նպատակն այլ էր։ Ես որոշել էր որ ինչ գնով էլ լնի պետք է ընկերուհուս սահել սովորեցնեմ, եթե անգամ ինձ սահելու ժամանակ չմնար։ Մեր մյուս ընկերուհու օգնությամբ նրան ել սահել սովորեցրինք, որից բոլորս շատ ուրախացանք ։

Ինձ մնար սահադաշտից դուրս չէի գա ։ )

Գնացքի պատուհանից նայելից հազար ու մի մտքեր են գալիս դիմացդ, հիշողություններ. Այդտեղից կյանքն այնքան հեքիաթային է թվում, որ կարող ես անվերջ նայել և մտածել։

Հիմա ես կպատմեմ մեր երեկվա ճամփորդությունից։

Երեկ մենք գնացքով ուղևորվեցինք դեպի գյումրի։ Մոտ 3-ից 3 ու կես ժամ ճանապարհ էր։

Գնացքում մտերմիկ ժամանակ անցկացնելով չնկատեցինք էլ, թե ինչպես տեղ հասանք։ Գնացքում ցուրտ էր, քան որ այն հին էր, իսկ մենք նստել էինք ամենավերջին վագոնում։ Սկզբում երգում, պարում էինք , որից էլ շատ ծիծաղելի դեպքեր եղան, հետո մեզնից մի մասը խաղեր խաղացին, որի հետևանքով էլ պարտավորված եղան շատ ռիսկային և խենթ քայլերի գնալ։: )

Գնացքում ես մի պահ որոշեցի նկարել, որով փորձում էի փոխանցել ամբողջ մթնոլորտը։ Նկարում էի այն ամենը, ինչ այդ պահին տեսնում էի․

Վերջպես երբ տեղ հասանք, բոլորս սառած էինք և քայլոելով գնում էինք թանգարանք, սկզբում սխալ ճանապարհով, իսկ հետ էլ անիմաստ, քանի որ իմացանք, որ թանգարանը փակ էր։ Բայց մեզ օգնության հասավ ընկ․Էլյաի ընկերը՝ ընկ․ Վոլոդյան։ Նրա հետ մենք շրջեցինք պատմական վայրերով։ Իհարկե ես, ես չէիլինի, եթե չսայթաքեի և չնկնեյի : )

Եղանք այնտեղ, որտեղ ժամանակին ֆիլմեր էին նկարահանել։ Օրինակ՝ «Մեր մանկության տանգոն » ֆիլմի բակը, որտեղ մեզնից միքանիսը երգ դրեցին, և սկսեցին պարել, տեսանք «Վառեմ Մարեմի բալկոնը» : )

Գնացինք եկեղեցի, մոմ շատերը վառեցին, և գնացինք հաց ուտելու «Պոնչիկ-Մոնչիկ»- ում։ Մի լա՜վ ուտելուց հետ, քայլքով նորից վերադարձանք կայարան։)

Հետ դարձին արդեն գնացքը նոր էր, տա՜ք․․․

Ջերմ միջավայր, խինդ, ծիծաղ, ամեն ինչ շատ լավ էր, բայց ․․․

Ա՜խ այդ բայցը․․․ Մենք «խանգարում» էինք մնացած ուղևորներին մեր ուրախ տրամադրությամբ, արդյունքում փոքրիկ վեճ կայացավ, որն ավելի լավ է չհիշել։ Բայց դա էլ մեզ չխանգարեց օրն լավ ավարտելու համար, ամեն ինչ լավ էր, հաճելի, մտերմիկ և անմիջական միջավայրը ,մի խոքով դրական էմոցիաներս շատ էին ։

Ամեն ինչ կտայի, նորից այդ գնացքում ընկերներիս հետ հայտնվելու և ամեն մի անցկացրած րոպես վերապրելու համար․․․

Այսօր երբ արթնացա գաղափար անգամ չունեի, որ ունենալու եմ նման արկածային ու հետաքրքիր օր։ Ճամփորդելու էինք դեպի Թռչկանի ջրվեժ, որը հայտնի է իր գեղատեսիլ ու չնաշխարհիկ տեսքով։

Ճանապարհը երկար էր, հոգնեցուցիչ, բայց խաղերն ու զրույցները զբաղեցրեցին։ Երկար տանջալից ճանապարհից հետո հասանք Չիչխան գյուղ, որտեղից էլ շարժվեցինք դեպի ջրվեժ։

Մտքիս ծայրով անգամ չէր անցնում, որ հետագա ճանապարհը պետք է շարունակվի բեռնատարով։ Ես ինքս լսելուց շոկի մեջ էի, բայց կխաբեմ եթե ասեմ, որ հավես չի անցել։ Գժական ճանապարհ էր… Կարելի է ասել բոլորը վախեցած էին , բացի ինձնից))) Ես ուղղակի վայելում էի ասես ազատության այդ ակնթարթը ու գոռում ինչքան ուժ ունեի (իհարկե ոչ վախից)։ Գոռոցներով, ճիչերով հասանք ջրվեժ, հավանաբար ջրվեժն ինքն էլ մեր ձայները լսելուց վախեցավ։

• 

Ջրվեժին ավելի մոտենալու համար հարկավոր էր անցնել գետը, որը խելացի մարդիկ անցան ոտաբոբիկ (ինձնից ձեզ խորհուրդ չանեք նման բան, ձեզ հետ ավել բոթաս բերեք, որովհետև ես անցա բոթասներով ու մի քանի անգամ փորձեցի չորացնել)։

Թրջվելուց ու գետի սառնությունը զգալուց հետո հասանք մի փոքրիկ տաղավարի, որտեղ էլ կանգ առանք հանգստանալու ու սնվելու համար։ Ի դեպ մեզ հետ էին նաև «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի 9-րդ դասարանցիները։

Սնվելուց հետո արդեն շարժվեցինք դեպի Թռչկանի ջրվեժ, որի ճանապարհը ևս բարդ ու անանցանելի էր, բայց հաշվի առնելով որ սովորում ենք Սեբաստացիում, մեզ համար չկան փակ ու անանցանելի դռներ։

Հետ դարձին ես արդեն ուժասպառ էի եղել, և բեռնատարում լուռ ականջակալներով էի գնում, նուընպես վայելելու տարբերակ էր։))

Շատ անմոռանալի և արկածներով լի օր ունեցա։ Անգամ բառեր չեմ գտնում տպավորություններս փոխանցելու համար։ Սեպտեմբերի մեկ, որը երբեք չի մոռացվի)))

Ծաղկաձորի հենց անունը խոսում է գեղեցկության և քաղաքի բոլոր հրճվանքների մասին: Այն հայերենից թարգմանվում է որպես «ծաղիկների կիրճ»: Այս տարածքում հայտնաբերված արտեֆակտների համաձայն` Ծաղկաձորի տարածքը բնակեցված է եղել հին ժամանակներից: Այսօր այն ժամանակակից առողջարանային քաղաք է, որը հաճույք է պատճառում իր հյուրերին ամբողջ տարվա հիանալի կլիմայով: Բարձրակարգ հյուրանոցները, լեռնադահուկային հանգստավայրը, մաքուր օդը և գեղեցիկ բնական տեսարանները հանդիսանում են Ծաղկաձոր քաղաքում անցկացվող հանգստի ժամանակ բոլոր հաճույքների մի փոքր մասը: Տեղը սիրված է նաև պատմության սիրահարների շրջանում: Քրիստոնեական ճարտարապետության ամենահետաքրքիր հուշարձաններից մեկը Կեչառիսի վանական համալիրն է: Քաղաքում կարող եք գտնել գրեթե բոլոր տեսակի զվարճանքներ, որոնք ձեր ուղևորությունը կդարձնեն հարուստ և անմոռանալի:

ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ ՓԱՍՏԵՐ ԾԱՂԿԱՁՈՐԻ ՄԱՍԻՆ

• 1

  Հայտնաբերված մնացորդները ցույց են տալիս, որ Ծաղկաձորը գոյություն ուներ որպես բնակավայր մ.թ.ա. III հազարամյակի կեսին: Քաղաքի անվանումը գալիս է Ծաղկունյաց լեռան անունից: Այն հին ժամանակներում կոչվում էր Ծաղկոցաձոր:

• 2

  Ըստ մի լեգենդի, Փահլավունի գերդաստանի իշխանուհիներից մեկը պահանջել է կառուցել մեծ դղյակ՝ գեղեցիկ հովտում շքեղ պարտեզով: Այնուամենայնիվ, գարնանը մի անգամ բուռն քամի ոչնչացրեց այգին և ծաղիկներ ցրեց ձորը: Ձորի կիրճը ծածկված էր ծաղիկներով, և այդ ժամանակից ի վեր ձորը կոչվում էր Ծաղկաձոր: Արքայադուստրը հորից պահանջել է վանք կառուցել իր ամրոցի մոտակայքում, որպեսզի վանականներն օր ու գիշեր աղոթեն և վերադարձնեն ցրված ծաղիկները:

• 3

  Այսպիսով կառուցվեց Կեչառիս վանքը: Այստեղ տարբեր երկրներից հավաքականներ պատրաստվում էին օլիմպիական խաղերին և աշխարհի առաջնություններին: Ավելին, երբ 1972 թվականին Թեղենիսի լեռան լանջին կառուցվեց կաբելային ճանապարհ, Ծաղկաձորը հայտնի դարձավ որպես լեռնադահուկային հանգստավայր: